Het blijft soms moeilijk

Al een paar dagen aan het proberen om een oude man naar het ziekenhuis te krijgen, heeft een paar benen die op knappen staan en ziet er echt niet goed uit. De meeste oudere mensen zijn hier nog nooit in het ziekenhuis geweest, proberen het zelf op te lossen, want het betekent hier dat je op dat moment geen tijd hebt voor geld te verdienen. Net als in Nederland kan je niemand dwingen, maar wat een pijn moet hij hebben.
Vandaag reden we langs een groot leegstaand gebouw vroeg wat het was en je zal het niet geloven het was bedoeld als een verzorgingstehuis maar ja dat gaat hier niet werken kinderen helpen hun ouders nog altijd hier, en als ik zo om mij heen kijk zou het een goeie bestemming zijn voor gehandicapten en kinderen met het downsyndroom want die worden hier aan hun lot overgelaten, want ja ze kunnen geen geld verdienen het klinkt hard maar het zo.
Ze krijgen eten en voor de rest moeten ze zich zien te redden, maar als je ze apart met ze gaat zitten en ze in je armen neemt zie je ze zo genieten en ontspannen , en laat ik weer zoals gewoonlijk weer een traan bij het weg gaan.
Morgen tijd voor een dagje uit, samen met de kids naar paradise beach , ze weten niet waar ze naar toe gaan ben benieuwd naar hun gezichten want ze hebben nog nooit de zee gezien.
Wordt vervolgd.......