Waarom Gambia

Op het moment dat ik dit schrijf zijn er in Nederland verkiezingen geweest, ook voor de Gambianen waren er afgelopen december verkiezingen. Ze hebben gekozen voor verandering , vrijheid van meningsuiting,  22 jaar is dit land onderdrukt door een dictator die er extreme ideeën op na hield. Dacht dat hij God zelf was  ( oh nee Allah  ) vele onschuldige mensen zijn onder zijn bewind vermoord of verdwenen, nou had hij op zijn farm een aantal huisdieren nml krokodillen ik wil niet weten waar hij het voer voor deze beesten vandaan  hield.  Maar waarom Gambia dit is een land waar nog een wij gevoel is, heb jij vandaag geen eten dan geeft de buurman je wat wat te eten. Ondanks de honger en armoede maken ze er hier het beste van, de mensen lachen hier werkelijk altijd ( the smiley coast of africa).

Natuurlijk zie ik ook dingen waar je normaal gesproken niet in je vakantie mee geconfronteerd wil worden en dat komt de eerste keer wel binnen, vorig jaar zou ik na mijn vakantie gaan verhuizen en als je dan bij een compound aankomt en ze laten met trots hun lemen hutjes zien op dat moment ging er heel wat door mij heen, voelde mijn ogen behoorlijk nat worden.  Want ook ik ben trots op mijn huis alleen dat ziet er heel wat anders uit, de les die ik toen geleerd heb is; Een mens heeft niet veel nodig om gelukkig te zijn. 

En dan deze vraag of het er wel schoon is of is het eten wel goed, nou ik kan je vertellen dat de kans groter is dat je van een bakkie pinda's in de kroeg eerder ziek kan worden dan van het eten hier, het eten is vers en super goed. Een aantal van jullie weten dat ik een ziekte aan de darmen heb, die loopt al ruim 30 jaar als een rode draad door mijn leven,  na een aantal zware operaties ben ik inwendig  behoorlijk verbouwd , en ik zal 1 van de eerste zijn  die merkt dat het eten niet goed is. Goed ik ben wel een dag ziek geweest maar waarschijnlijk had ik dat in Nederland ook gehad.  30 jaar lang heb ik op safe gespeeld en vorig jaar heb ik de knoop door gehakt en ben ik gegaan. Dit was de grootste uitdaging ooit die ik met mijzelf aangegaan ben.

Vorig jaar heb ik ook Mustapha ontmoet,  ik vroeg hem hoe leven hier was,  er kwam een grote zucht,  het leven is hier zwaar.  Er is bijna geen werk en als ze werk hebben verdienen ze zo weinig , hij vertelde dat hij op school had gezeten maar door geld gebrek deze niet af heeft kunnen maken, veel kinderen worden hier gesponsord om naar school te kunnen gaan maar op 1of andere reden is dat gestopt en hield het gewoon op. Hij is om welke reden dan ook uit het blikveld van deze organisatie verdwenen. Ik beloofde hem dat we in contact zouden blijven en ik er over na zou denken waar mijn mogelijkheden waren. En hij zou op de hotelschool gaan informeren en mij alles door appen ( want ik wel graag mensen helpen maar ik wil bewijzen zien ) . Hij gaf aan dat de opleiding per 2 maanden zo'n 2000 Dalasi zou gaan kosten , nou ben ik de bedragen uit Nederland gewend en hoefde geen moment meer na te denken want voor mij betekende dat om en nabij 40euro per 2 maanden,  heb hem snel naar school gestuurd en hij heeft inmiddels de opleiding afgerond,ben blij dat ik dit voor hem heb kunnen doen want ergens is hij een beetje mijn zoon die ik nooit gehad heb. De aankomende weken gaan we kijken wat er verder nog voor mogelijkheden zijn voor een vervolgopleiding, want hij wil Gambia vooruit helpen en hopen op een betere toekomst. Heel veel Gambianen hebben de afgelopen jaren de overtocht gemaakt en velen hebben het niet gehaald , en dat allemaal op zoek naar een beter leven . Mustapha wil in Gambia blijven en als ik daar zo op mijn manier een steentje kan bijdragen doe ik dat, ik weet het is de bekende druppel zullen jullie denken. Ook ik had dit vorig jaar niet verwacht wat dit land met mij doet , wij noemen het hier de Gambia virus waar je nooit meer vanaf komt 

Maar ook ga ik vakantie houden en genieten van de mooie dingen, en de relaxte sfeer die hier nog is, zoals een Gambiaan zegt, You Europeans got the watches,  we got the time......  Morgenavond rond half 12 hoop ik in Kololi op een terrasje te zitten met een koud biertje samen met Mustapha, duo penotti is weer bij elkaar....... En mijn "familie" ontmoeten , ik zeg familie want als je hier in Gambia een gezin ondersteund dan wordt je opgenomen in de familie,  ben dan wel het witte schaap.......

Kon bang beneen  ( tot de volgende keer)